"Nie chcę jej stracić"
Agnieszka Pestka (ur. 1987 r.) - artystka młodego pokolenia mieszkająca i tworząca
w Nowym Jorku. Poczucie estetyki i wrażliwość artystyczną ukształtowała przebywając w 14 krajach świata, m.in. w Japonii, Australii, Hiszpanii.
Chęć rozwoju artystycznego zaprowadziła ją do Stanów Zjednoczonych, gdzie
w wiodącym college'u School of Visual Arts na Manhattanie miała możliwość rozwijać i doskonalić swój warsztat. Dotychczasowe wystawy artystki odbyły się m.in.
w Studios of Key West w Key West na Florydzie, Nowym Jorku oraz Galerii Glo Creative Gallery w Miami podczas tygodnia sztuki "Art Basel Miami" - jednego
z najważniejszych wydarzeń w świecie artystycznym.
Głównym środkiem artystycznego wyrazu Pestki jest metal, a znakiem rozpoznawczym - rzeźba i akwaforta. Fascynuje ją sposób w jakim metal wyraża najgłębsze lęki, nadzieje i pragnienia. Wykorzystuje przy tym takie techniki jak fotografia, sitodruk, czy akwatinta. Kieruje się ideą powszechności i wolnego dostępu do sztuki.
Pestka to aktywistka zaangażowana społecznie w akcje na rzecz praw kobiet, w tym m.in. problem handlu ludźmi oraz działania na rzecz praw zwierząt
i rozpowszechnianie idei weganizmu.
Tytuł wystawy "Nie chcę jej stracić" odnosi się do konkretnego momentu, w którym spotykając daną osobę tworzymy jej wyidealizowany, niekoniecznie istniejący obraz. Wystawa Agnieszki Pestki ukazuje proces tworzenia obrazów osób, od momentu pierwszego wrażenia, aż do ostatecznego poznania. Jak mówi sama artystka: "Jest w nim coś pięknego i naiwnego".
Sztuka Agnieszki Pestki ukierunkowuje złożony świat ludzkich myśli i uczuć. Wskazuje na wewnętrzne napięcia i spory. Artystka opowiada o drzemiącym w nas pięknie
i tajemniczości. Zestawia ze sobą takie cechy, jak siła i wrażliwość oraz wolność i zależność. Odnosi się do ludzkich pragnień, poruszając tematy trudne i ważne dla kobiet. W charakterystyczny dla jej twórczości sposób - inspirujący, wrażliwy i zaangażowany, analizuje różne aspekty życia, takie jak seksualność, pozycja społeczna, rola kulturowa, czy tradycja.
Wystawa "Nie chcę jej stracić" prezentuje wybrane prace Pestki w technikach metalowych i rzeźbiarskich. Poszczególne z nich składają się z kilku elementów, które podlegają zmiennemu ułożeniu w ramach ekspozycji. Ich delikatność i ażurowość pozwala nam zapomnieć o surowości i bezkompromisowym charakterze użytego materiału, w którym artystka z niespotykaną finezją kreuje jego ostateczny kształt.
Wystawę podzielono na dwie części.
Pierwsza składa się z płaskorzeźb - matryc akwaforty stworzonych za pomocą płyt cynkowych i kwasu, zaprezentowanych horyzontalnie na trzech podestach.
Centralny podest zawiera zestaw sześciu prac (m. in. "I loft to look for you", "Lat me love things in you that don't exist"), których ułożenie w trakcie wystawy jest modyfikowane w zależności od zamierzonej ekspozycji. Każda z prac opowiada własną, niedopowiedzianą historię, a złączone w całość nabierają pełnego znaczenia: pokazują różne pryzmaty postrzegania kobiet, traktują o jedności i współpracy, delikatności i sile, niezależności oraz energii. Podesty ulokowane po bokach prezentują dwa zestawy osobistych prac pozostających w niezmiennym ułożeniu ("She comes to Me at night (and taks me in her ars)" i "Broken"). Nawiązują do sytuacji, z którymi przyszło się zmierzyć artystce - częściowej utraty wzroku i podnoszeniu się z choroby.
Na drugą część wystawy składają się zawieszone w przestrzeni rzeźby stworzone w stali nierdzewnej. Blask polerowanego metalu i jego ostre krawędzie ukazują szalejące
w człowieku napięcia i kontrasty. Zaprezentowane formy odzwierciedlają wewnętrzną siłę i charakter artystki oddając przy tym jej fascynację materią.
